कथा: "भुताचा चहा"
गावाचं नाव होतं भोंदुगाव – नावाप्रमाणेच विचित्र आणि गूढ गोष्टींसाठी प्रसिद्ध. तिथं एक वाडा होता – चंदनवाडीचा वाडा – जो कोणालाच विकत घ्यायचं धाडस होत नव्हतं. कारण म्हणे तिथे "चहा पीणारा भूत" राहतं!
भूत काही केवळ डरावणं नाही करतं, पण दर संध्याकाळी ५ वाजता वाड्यात कुठून तरी चहाची उकळी, कपांची खळखळ, आणि “बिस्किट कुठे ठेवली गं?” अशी बोंब ऐकू यायची. आणि आश्चर्य म्हणजे दुसऱ्या दिवशी सकाळी त्या टेबलवर चहा-पेल्यांचे डाग आणि अर्धवट खाल्लेली पार्ले-जी बिस्किटंही सापडायची!
गावकऱ्यांना वाटलं हे भूत फार सुसंस्कृत आहे, पण तरीसुद्धा भूत म्हणजे भूत. त्यामुळे कोणीही तिथं राहायला तयार नव्हतं.
एक दिवस भोला पाटील नावाचा खवय्या आणि स्वघोषित "भूततज्ज्ञ" त्या वाड्यात रहायला गेला. तो म्हणाला,
"चहा पिणारं भूत? अरे, माझ्यासारखा माणूस भेटला तर रोज समोसे खाऊ घालीन त्याला!"
पहिल्याच दिवशी संध्याकाळी भोला तयार झाला – टेबल सजवलं, स्वतःचा खास मसाला चहा उकळला, आणि समोसे तळले. ५ वाजले आणि... काहीच नाही.
अचानक, चहाची उकळी दोनदा वाजली, आणि आवाज आला:
"आज समोसे सुद्धा आहेत का रे? वाह! सुधारलास!"
भोला एकदम शांत राहिला. आणि पुढची ५ मिनिटं त्याच्यासमोर एक अदृश्य कप हवेत उचलला गेला, चहा पिण्याचा आवाज आला, आणि एका समोशाला फटाफट दोन चावे बसले! भोला उघड्या तोंडाने बघत राहिला.
त्या रात्री भूत आणि भोला दोघंही एकत्र चहा पिऊन गप्पा मारत बसले. भूताचं नाव होतं मनोहर, जो एकेकाळी टी-स्टॉल वाला होता आणि चहा न मिळाल्यामुळे त्याचा आत्मा वाड्यात अडकला होता.
भोला म्हणाला, "चल, उद्यापासून आपण एक टी-स्टॉल उघडू – 'भुताचा स्पेशल चहा'!"
आणि खरंच, भोंदुगावात आजही एक टी-स्टॉल आहे – जिथे चहा हवा तर कप हवेतच उचलला जातो आणि बिस्किटं आपोआप तोंडात जातात. पण फक्त संध्याकाळी ५ ते ५:३०!