परतीचा प्रवास (मराठी कविता)
शांत संध्याकाळची थकलेली वाट,
पावलांवर लावलेली आठवांची छाट।
मनामध्ये दाटलेले क्षणांचे चित्र,
परतीच्या प्रवासात जपतो प्रत्येक श्वास नितळ।
दिसते मागे वळून ती मातीची पायवाट,
जिथे स्वप्नांची रुजली होती पहिली गाठ।
हातात आता फक्त स्मृतिंची उरली साथ,
पण मनात अजूनही तीच ओळखीची बात।
पावसात चिंब भिजलेली ती शाळेची पाटी,
खेळणं, भांडणं, आणि आईच्या हाकांची गाठी।
आता परतीचा रस्ता जरी एकटा असला,
त्या जुन्या दिवसांनी मात्र मन गहिवरून टाकलं।
रेल्वेच्या खिडकीतून जातो मागे तो गाव,
क्षणात आठवतो आईचा चुलीवरचा ठसका भाव।
आज परत जातोय, हृदयात दाटून आलेलं भार,
बालपणाच्या ओंजळीतील ते सोनं – अजूनही अनमोल हार।
No comments:
Post a Comment